-A +A
Rotmistrz Witold Pilecki

Rotmistrz Witold PileckiOtrzymał pośmiertnie Honorowe Obywatelstwo Miasta Ostrów Mazowiecka uchwałą Rady Miasta z dnia 9 marca 2016 roku.

Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 roku w Ołońcu, na północy Rosji, jako jedno z pięciorga dzieci Juliana i Ludwiki Pileckich. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a także w wojnie obronnej 1939 roku. Współtworzył w Warszawie organizację wojskową – Tajna Armia Polska, uczestnicząc w walce podziemnej. Kiedy w 1940 roku władze niemieckie uruchomiły obozy koncentracyjne na ziemiach polskich, Pilecki podjął decyzję o przedostaniu się do Auschwitz. We września 1940 roku, podczas łapanki na Żoliborzu, trafił do obozu, pod nazwiskiem Tomasz Serafiński, jako więzień nr 4859. Doświadczenia obozowe, a nawet choroby, nie złamały Pileckiego, który tworzył w tych niesłychanie trudnych warunkach grupy konspiracyjne i przygotowywał powstanie. Wiosną 1943 roku podjął decyzję o ucieczce z Auschwitz. Sporządził wówczas szczegółowy raport przedstawiający zbrodnie w obozie oraz starał się przekonać dowództwo do podjęcia akcji wyzwolenia więźniów. 23 lutego 1944 roku awansowano go na rotmistrza ze starszeństwem od listopada 1943 roku. Czynnie włączył się w Powstanie Warszawskie. Służył w II Korpusie Polskich Sił Zbrojnych we Włoszech. Do Warszawy wrócił w grudniu 1945 roku z dokumentami na nazwisko Roman Jezierski, gdyż taką kennkartę posiadał w Powstaniu Warszawskim.  Pod okupacją sowiecką na terenie całego kraju tworzone były jednostki sił bezpieczeństwa i milicji, które uzupełniały radziecki aparat NKWD. Towarzyszył temu terror i brutalne eliminowanie osób niegodzących się na sowiecki komunizm oraz polityczną i militarną podległość Moskwie. Zaczęto tworzyć liczne organizacje oporu.

Pilecki zdobywał informacje na temat działalności komunistów i NKWD oraz sytuacji oddziałów leśnych i przekazywał je do II Korpusu na Zachodzie.  8 maja 1947 roku został aresztowany przez siły bezpieczeństwa. Przesłuchania prowadzone w okrutny sposób trwały pół roku. 4 listopada 1947 roku Pilecki złożył podpis pod zeznaniami i oświadczeniem o ich dobrowolności i bez represyjności. 15 maja 1948 roku ogłoszono wyrok dla tzw. grupy Pileckiego, który miał charakter polityczny i propagandowy. W uzasadnieniu wyroku podano: „Dopuścili się najcięższej zbrodni stanu i zdrady narodu, cechowało ich wyjątkowe napięcie złej woli, przejawiali nienawiść do Polski Ludowej i reform społecznych, zaprzedali się obcemu wywiadowi i wykazali szczególną gorliwość w akcji szpiegowskiej”. Wyrok wykonano 25 maja 1948 roku o godzinie 21.30. Ciało potajemnie pogrzebano prawdopodobnie na tzw. „Łączce”, dziś kwatera „Ł” cmentarza Powązkowskiego. Dopiero we wrześniu 1990 roku Sąd Najwyższy uniewinnił Rotmistrza i jego Towarzyszy.

W lipcu 2006 roku Prezydent RP Lech Kaczyński w uznaniu zasług Witolda Pileckiego odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego.