Otrzymała pośmiertnie Honorowe Obywatelstwo Miasta Ostrów Mazowiecka uchwałą Rady Miasta z dnia 9 marca 2016 roku.

Maria (właść. Marianna) Pilecka z Ostrowskich urodziła się 20 maja 1906 roku w Ostrowi Mazowieckiej. Należała do szlachetnego rodu, rodziny Ostrowskich. Jej rodzice Konstanty Ostrowski i Franciszka z Krawczyków – Ostrowska, prowadzili gospodarstwo ogrodnicze.  Miała trzy siostry – Zofię, Wiktorię i Stefanię oraz dwóch braci – Bronisława i Edwarda.

Swoje pierwsze nauki, gimnazjum oraz dwuletni kurs metodyczno-pedagogiczny ukończyła w 1925 roku w Ostrowi Mazowieckiej. Będąc wykształconą nauczycielką wyjechała na Kresy Wschodnie. Pierwszą posadę otrzymała w Publicznej Szkole Powszechnej w Bieniakoniach (powiat Lida, woj. Nowogródek). Potem przeniosła się w okolice Lidy, do siedmioklasowej szkoły w Krupie zostając nauczycielką wiodącą, ucząc kilku przedmiotów. Była bardzo oddana swojej pracy, ale także udzielała się społecznie w środowisku lokalnym. Poświęcała się z pasją pracy społecznej w Kole Gospodyń Wiejskich, patronując środowisku Młodzieży Wiejskiej. Była szanowaną i lubianą osobą wśród okolicznej ludności. Zbliżone pasje i zainteresowania, a także spotkania towarzyskie w dworku majątku Krupa bardzo zbliżyły do siebie Marię i Witolda.

Maria Ostrowska i Witold Pilecki pobrali się 7 kwietnia 1931 roku w kościele pw. WNMP w Ostrowi Mazowieckiej, Po ślubie mieszkali w majątku Pileckich w Sukurczach. Wkrótce na świat przyszły ich dzieci. W 1932 roku urodził się syn Andrzej, a rok później córka Zofia. Do 1939 roku mieszkali w Sukurczach. Kiedy wybuchła wojna, wraz z nadchodzącym zagrożeniem wywózek na Sybir podjęła decyzję ucieczki wraz z dziećmi do swojej matki do Ostrowi Mazowieckiej. Czas jaki Maria wraz z dziećmi spędzili w Ostrowi to dziesięć lat zmagań z okupacją niemiecką i nie mniej trudną rzeczywistością powojenną Polski Ludowej. Maria wraz z Edwardem Radwańskim prowadzili w Ostrowi księgarnię, mieszczącą się w Kamienicy Leśniewskich (róg 3-go Maja i Małkińskiej), która została spalona w 1944 roku przez uciekających z miasta Niemców. Księgarnia pełniła rolę jedynej w mieście wypożyczalni książek, do czasu powstania biblioteki miejskiej. Maria swoją odwagą, siłą i determinacją potrafiła wyrwać dzieci z Kresów dzięki czemu nie trafili do niewoli sowieckiej. Odważnie wstawiła się dwa razy na posterunku Gestapo aby ratować swoich bliskich. Aresztowanie Witolda Pileckiego było dla Marii i jej dzieci straszną tragedią. Podjęła wiele starań aby mu pomóc. Dla Marii - żony „wroga ludu” i jej dzieci, życie musiało się toczyć dalej, nieustannie w trudnych warunkach. Prowadzenie księgarni opierało się głównie na jej pracy, jednak pomimo wszelkich starań aby ją utrzymać została zamknięta w 1950 roku. Maria wyjechała do Warszawy ciągle poszukując pracy, lecz w każdej czuła niepokój o jej utratę. Po wstawiennictwie swojego szwagra Stanisława Rogowskiego, który pracował w Ministerstwie Oświaty, podjęła pracę u Kazimierza Lisieckiego, zwanego „Dziadkiem”.  Był on znanym przedwojennym wychowawcą młodzieży, pionierem pedagogiki, założycielem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Ulicy. Przyjął Marię do pracy, nie zważając, że powszechnie uznawaną ją za żonę „wroga ludu”. Dzięki niemu, od kwietnia 1951 roku Maria pracowała w Towarzystwie aż do emerytury, pełniąc szereg funkcji. Zawsze oddana swojej pracy, ceniona i kochana przez pokolenia wychowanków.  

Maria Pilecka zmarła 6 lutego 2002 roku. Została pochowana na Powązkach w Panteonie Polski Walczącej w symbolicznym grobie męża.