Bożonarodzeniowa akcja Caritas „Dar serca” rzeczywiście jest przepełniona sercem. Nikt nie chce być obojętnym i przechodzić bez emocji, słysząc, że człowiekowi dzieje się krzywda, zwłaszcza, gdy chodzi o najmłodszych. Stąd po raz kolejny młodzież gimnazjalna ze SKC działającego przy ostrowskiej jedynce i w ramach parafii Chrystusa Dobrego Pasterza włączyła się w to szlachetne dzieło niesienia pomocy finansowej chorym dzieciom.

Wsparcie ich leczenia, rehabilitacja i profilaktyka, jako naczelne wyzwania, wzbudzają współczucie i zmiękczają serca ofiarodawców. Każdy, kto choć raz widział cierpiące dziecko, zmagające się z chorobą, być może terminalnie leżące na szpitalnej pediatrii czy na domowym łożu, nie mówiąc już o hospicjum, a nawet zwykłe przeziębienie, potrafią rozrzewnić ludzkie lica, zeszklić lub zalać łzami oczy, otworzyć serca i rozluźnić dłonie darczyńców. Nie musi być telewizyjny lub rzeczywisty obraz potwierdzający bolesne zmaganie się małego człowieka z cierpieniem, wystarczy, że słyszymy o takich brzdącach, a już to nas skłania do pamięci o nich, solidaryzowania się z nimi i spieszenia im z pomocą. Choć nie możemy im bezpośrednio ulżyć w chorobowym zmaganiu się, to jednak przez taką akcję „Daru serca”, dając im serce, w zamian otrzymujemy radość serca.

Ich starsi koledzy i koleżanki ze SKC poświęcając odrobinę swego wolnego czasu i uchylając rąbek serca, zachęcali wszystkich wiernych, by na cierpiące serce maluchów odpowiedzieć choćby symboliczną złotówką. Brzdęk monet i szelest banknotów wabił każdego wychodzącego po parafialnej mszy, by dołączyć się do akcji współczucia i dawania serca ze serce. Skarbonki jak ule zapełniały się dobrym nektarem emocji, uczuć i miłości miłosiernej.

Śmiało można powiedzieć, że parafianie nie pierwszy raz celująco zdali swój życiowy egzamin z człowieczeństwa i przykazania miłości Boga i bliźniego. Ich ofiarność dobrze się wpisuje w aktywność Caritas naszej wspólnoty i diecezji. Zatem, niech wdzięcznością za ich otwarte serca i dłonie pełne miłości będą roześmiane buzie dzieci szpitali, przychodni, hospicjów i domowych ognisk.

                   ks. Jan